Poremećaj mišljenja
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 11 | Nivo: Internacionalni univerzitet

UVOD
Postoji veliki broj definicija mišljenja.
Mišljenje je, po Predragu Kaličaninu,složena psihička funkcija pomoću koije se uočavaju veze i odnosi između raznih predmeta, i pojava, svataju zbivanja u realnom svijetu i omogućava prilagođavanje , odnosno život u njemu.
Po Hnjuicu mišljenje je determinisani tok ideja sa simboličkom sadržinom, podstaknut problemom ili zadatkom, akoji vodi kaq rešenju.
Ruski filozof, Konstantin Viktorivič Sudakov definiše mišljenje kao subjektivan odraz u svjesti čovjeka dinamike njegovih objektivno postojećih potreba ,predviđanje objekata i načina njihovog zadovoljavanja, putem konstantnog reagovanja subjekata na spoljašnji uticaj i poređenje sa mehanizmima pamćenja.
SADRŽAJ,FORMA I VRSTE MIŠLJENJA
Čovjek misli koristeći misaone oblike i misaone operacije koje se zajednički nazivaju misaona sredstva.
Misaoni oblici ,u širem smislu su:opažaj, predstave sjećanja, sud, zaključak i motivi. Pojam iskazuje zbir bitnih svojstava-osobina nekog predmeta ili pojave , odnosno skupa pojava (opšti pojam).
Sud je konstatacija neke veze, odnosa između pojmova, i uvjek je praćen doživljajem umerenosti u tačnosti ili netačnosti relacije koja se sudom iznosi. Zaključak je misaona konstrukcija koja se iz raspoloživih podataka i saznjanja dolazi do novih spoznaja.
Misaonim operacijama se otkrivaju odnosi između pojedinih predmeta i pojava putem obrade sadržaja koji se nalazi u žiži svjesti subjekata.
Postoje različite misaone operacije koje često mogu biti suprotne jedna drugoj. Neke od njih su:
Analiza-nasuprot njoj sinteza,
Apstrakcija-nasuprot njoj konkretizacija,
Generalizacija-suprotna specijalizaciji,
Indikacija-nasuprot dedukaciji.
Analiza- postupak pri kome se putem razlaganja djelatnosti subjekata postepeno razvija od kompleksne cjeline ka utvrđivanju elemenata.
Sinteza- postupak u kome se djelatnost subjekta postepeno odvija od jednostavnog, kroz sjedinjavanje i povezivanje ka konstruisanju cjelovitog objekta ili pojave.
Apstrakcija- dobijanje opšteg pojma.
Konkretizacija-misaona reakcija koja polazeći od opšteg pojma dolazi do pojedinačnog.
Generalizacija-postupak apstrakovanja opšteg kao bitnog.
Specijalizacija-pojava ka saznjanju pojedinačnih odluka.
Indukacija-izvođenje opštih stavova,generalnih saznjanja polazeći od iskustva.
Dedukacija-izvođenje posebnih i pojedinačnih stavova.
Sa psihopatološkog aspekta,mišljenje procenjujemo kroz 3 dimenzije: sadržaj, formu i frste mišljenja.
Sadržaj mišljenja- karakterišu realnost, determinaciju i konstelacija mišljenja, uviđavnost i kritičnost.
Realnost misaonog sadržaja podrazumeva operisanje objektivih pojmova, pojavama i njihovim odnosima. Za mišljenje kažemo da je determinisano onda kada je očuvana ciljna predstava koja misaonom toku daje jasan smisao u pogledu sadržaja. Normalna konstalacija mišljenja ogkeda se u prisustvu misaonih sadržaja koji su u skladu sa subjektivnim, aktuelnim pobudama u okviru realnog.
Kritičnost označava spremnost da se koriguju sopstveni stavovi, ukoliko za to postoje ubedljivi argumenti.
Forma mišljenja se karakteriše brzinom asocijacija, usmerenjošću, kontinuitetom i linvističkom realnošću. Brzina asocijacija fiziološki važna od osobe do osobe, ali u normalnim okolnostima je uvjek, bez većih napora, prihvatljiva za sagovornika.
Usmerenost misli se izražava kroz njihov logičku i smisaonu povezanost sa jasnom tendencijom ka određenom cilju.

---------- CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]